Κοπανέλια λοιπόν!

Ψάχνοντας στο νετ για ξύλινα χειροποίητα εργαλεία για τη δουλειά μου, έπεσα πάνω στα παρακάτω ωραία αλλά άγνωστης χρήσης (για μένα) εργαλεία. 

Bobbins η αγγλική ονομασία τους, και αντε ψάξε βρες που χρησιμεύει!

Τα κοπανέλια λοιπόν, διότι περί αυτού ο λόγος, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μιας πολύ ιδιαίτερης δανδέλας που πήρε και αυτή το όνομα κοπανέλι.

Αντιγράφω από τον ιστότοπο του Δήμου Κερατέας, ο οποίος το 2006 ιδρύσε το Σύλλογο για την διάσωση και διάδοση της παραδοσιακής τέχνης του κοπανελιού και ο οποίος το 2007 πήρε την ονομασία «Δημοτική Παραδοσιακή Σχολή Καρατέας το Κοπανέλι » με 40 περίπου γυναίκες μέλη.

Το κοπανέλι είναι ένα παραδοσιακό εργόχειρο που δεν γνωρίζουμε πότε και από πού ξεκίνησε. Η τεχνική που ονομάζουμε κοπανέλι δεν είναι άλλη από την διαπλοκή πολλών ινών ή κλωστών σε κατακόρυφη τοποθέτηση. Χωρίς κόμπους και ενώσεις ανάμεσά τους.

Στην Ελλάδα ξαναγύρισε με τις καλόγριες της Δύσης που εγκαταστάθηκαν εδώ και δούλευαν για εκκλησιαστικές ανάγκες.
Έτσι εξηγείται η μεγάλη ανάπτυξη της δαντελοπλεκτικής τον 18ο αιώνα κυρίως στα νησιά. Το σχέδιο ζωγραφισμένο σε λεπτό χαρτονάκι ή χαρτί στερεώνεται στο κουσούνι όπως λέγεται στην Νάξο και στην Κερατέα η κουσίνο ή κουσίτο όπως λέγεται στην Κρήτη. 

Τα ξυλάκια που χρειάζονται για να μαζέψουμε επάνω τους τις κλωστές τα ονομάζουμε κοπανέλια ίσως από τον ήχο που βγάζουν καθώς δουλεύονται. Από εκεί πήρε την ονομασία και όλη η δαντέλα.

Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν, η παραδοσιακή αυτή τεχνική δημιουργίας δανδελένιων εργόχειρων εξακολουθεί να υπάρχει, περισσότερο στο εξωτερικό μάλλον αλλά και στην Ελλάδα.

Για το τέλος, ας θαυμάσουμε κάποια «μοντέρνα» καπανέλια:  

Κρήτη